Historia pierwszego polskiego wydania Dwóch małych dzikusów Ernesta Thompsona Setona – Czarnego Wilka to opowieść o pasji, determinacji i miłości do przyrody. Wszystko zaczęło się od marzenia Rafała Łozińskiego, harcerza i miłośnika bushcraftu, który od lat fascynował się życiem w harmonii z naturą i kulturą Indian Ameryki Północnej. Pragnął on, by ta kultowa książka, która od ponad wieku inspirowała młodzież na całym świecie, doczekała się wreszcie polskiego wydania. To doskonały przewodnik dla harcerzy, woodcrafterów, bushcrafterów i miłośników leśnego życia. Odkryj naturę, przygodę i tradycję!

Ernest Thompson Seton ➳ “Dwóch Małych Dzikusów”

Nawiązanie kontaktu z Julie A. Seton, wnuczką Ernesta

W realizacji tego pomysłu kluczowym momentem było nawiązanie kontaktu z Julie A. Seton, wnuczką Ernesta Thompsona Setona. Julie przyjęła projekt z wielkim entuzjazmem, uznając go za hołd oddany dorobkowi jej dziadka i jego idei. E. Th. Seton, jako założyciel ruchu puszczańskiego (woodcraft) i jeden z prekursorów skautingu, stworzył książkę, która wciąż porusza serca młodych ludzi, ucząc ich szacunku dla przyrody i samodzielności. Julie wspierała projekt na każdym etapie, trzymając kciuki za jego sukces i podkreślając, jak istotne jest przenoszenie takich wartości na nowe pokolenia.

Tłumaczenie ✍︎ Redakcja ☜ korekta ✏︎ redakcja techniczna

Tłumaczenia książki podjął się ✍︎ Ryszard Derdziński, który doskonale oddał ducha oryginału, zachowując zarówno jego prostotę, jak i poetycką głębię. Prace nad przekładem były wyzwaniem, ale efektem jest tekst, który z powodzeniem oddaje emocje i przesłanie pierwotnej wersji. Następnie do projektu dołączył zespół redakcyjny i korektorski: ☞ Karolina Jurkowska, Piotr Chmielarz oraz Anna Łozińska, którzy dopracowali tekst do perfekcji, dbając o każdy detal językowy i merytoryczny.

Redakcja ✏︎ techniczna

Jednym z istotnych etapów było nadanie książce odpowiedniej oprawy graficznej. Tu ogromną rolę odegrało Wydawnictwo Auch, które z wielkim entuzjazmem podjęło się wyprodukowania tej edycji. Wspólną decyzją wszystkich zaangażowanych stron było stworzenie książki, która będzie możliwie wierna oryginałowi. Dzieło to wydano w ekskluzywnej twardej okładce o strukturze zbliżonej do brezentowej tkaniny o gęstym splocie, wnętrze wydrukowano na wysokiej jakości kremowym papierze, szytym na grzbiecie tak zwaną kapitałką w kolorze “świeżej limetki” z której poprowadzona jest wstążka pełniąca funkcje zakładki, co nadało jej elegancji a zarazem podkreśliło jej ponadczasowy charakter. Skład i opracowanie graficzne były hołdem dla oryginalnej wersji, ale uwzględniały również współczesne standardy estetyczne, by zadowolić zarówno młodszych, jak i starszych czytelników.

Premiera polskiego wydania

Premiera polskiego wydania “Dwóch małych dzikusów” w 2025 roku była wydarzeniem historycznym i wzruszającym. Książka, która zadebiutowała w 1903 roku, po ponad stu latach jest dostępna w polskiej wersji językowej. To dzieło, będące świadectwem pasji i pracy wielu osób, stało się symbolem siły marzeń i ich realizacji. Dzięki temu polscy czytelnicy mogą czerpać inspirację z przygód głównych bohaterów, Yana i Sama, oraz ich nauki o życiu w zgodzie z naturą, co pozostaje aktualne w dzisiejszym, pełnym wyzwań świecie.

Krótkie formy filmowe w temacie ➳ “Dwóch Małych Dzikusów”

Ernest Seton-Thompson ➳ życie pełne przygód i pasji do natury ☞ Biografia

Ernest Thompson Seton (ur. 14 sierpnia 1860 – zm. 23 października 1946), właściwie Ernest Evan Thompson, był wybitnym ilustratorem przyrody, przyrodnikiem, pisarzem, gawędziarzem i wykładowcą. Znany również jako Czarny Wilk (shunka sapa), zasłynął jako pionier ochrony przyrody i współtwórca skautingu. Był także orędownikiem duchowych, kulturowych i politycznych praw rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej.

Urodził się w South Shields w Anglii, w szkockiej rodzinie, jako ósmy z dziesięciu braci. W 1866 roku jego rodzina wyemigrowała do Kanady. Młody Seton już w Toronto rozwijał swój talent artystyczny – zdobył złoty medal Ontario School of Art (1879), a później stypendium Royal Academy of Art w Londynie. Po roku powrócił do Kanady z powodu pogarszającego się zdrowia.

Zarobione dzięki ilustracjom pieniądze pozwoliły mu w 1882 roku dołączyć do braci gospodarujących w Manitobie. Szybko porzucił rolnictwo na rzecz badań przyrodniczych. Prowadził skrupulatne dzienniki terenowe, zbierał i opisywał okazy, współpracował z instytucjami naukowymi, a z czasem nawiązał kontakt z Theodorem Rooseveltem. Po śmierci przyjaciela Willie’ego Brodiego, która była dla niego ciosem, całkowicie oddał się nauce.

W 1885 r. podpisał kontrakt na wykonanie 1000 ilustracji ssaków dla Century Dictionary, a jego prace zyskały uznanie w środowisku naukowym i artystycznym. W Nowym Jorku zaprzyjaźnił się z wybitnymi przyrodnikami, m.in. Frankiem Chapmanem. W latach 90. XIX w. studiował w paryskiej Académie Julian. Jego prace wystawiano w Paryżu i Chicago. Opublikował Art Anatomy of Animals, jednak nadmierna praca nad książką doprowadziła do problemów ze wzrokiem.

Zalecenie odpoczynku zaprowadziło go do Nowego Meksyku, gdzie polował na wilki. Tam powstała słynna opowieść o wilku Lobo, opublikowana później w Wild Animals I Have Known (1898), która przyniosła mu międzynarodową sławę jako pisarza i przyrodnika.

W 1896 roku poślubił Grace Gallatin – pisarkę, podróżniczkę i działaczkę społeczną. Ich córka Ann (Anya Seton), urodzona w 1904 r., została znaną powieściopisarką. Para rozwiodła się w 1935 r.

Od 1902 roku Seton rozwijał koncepcję ruchu Woodcraft, który promował życie blisko natury, samodzielność i etyczne postawy. W 1910 r. został współzałożycielem Boy Scouts of America i autorem pierwszego podręcznika skautowego. Do 1915 r. pełnił funkcję Chief Scout. Odszedł, gdy skauting przyjął zbyt militarny charakter.

W tym samym roku odrodził Woodcraft jako koedukacyjną organizację – Woodcraft League of America. W 1922 r. dziecięca sekcja „Little Lodge” połączyła się z Western Rangers, dając początek Woodcraft Rangers – organizacji młodzieżowej, która od lat 50. działa koedukacyjnie.

W 1930 r. przeniósł się do Santa Fe, gdzie założył Seton Institute College of Indian Wisdom. Rok później został obywatelem USA. W 1935 r. poślubił Julię Moses Buttree – pisarkę i swoją asystentkę. W 1938 r. wspólnie adoptowali córkę Dee Seton Barber. Julia i Ernest wspólnie prowadzili wykłady i wystąpienia w Ameryce i Europie, propagując szacunek dla natury i kultury Pierwszych Narodów.

Seton był autorem tysięcy publikacji naukowych i popularnych. Jego książki inspirowały całe pokolenia przyrodników i młodzieży. Przez całe życie używał wielu imion i przydomków, a trzy z nich – Ah-pas-to, Mahto Ska i Shunka Sapa – nadane mu zostały przez przywódców plemion Czarnych Stóp, Yanktonais i Lakota. Do końca życia był Oficjalnym Przyrodnikiem Rządu Manitoby.

Zmarł 23 października 1946 r. w Santa Fe w wieku 86 lat. Julia Buttree kontynuowała jego misję aż do swojej śmierci w 1975 r., a ich córka Dee Seton Barber zmarła w 2006 roku.

Biografia powstała na podstawie wspomnień Dee Seton Barber.